Digital Nomad

THIS IS GETTING PERSONAL

In 2010 besloot ik om op een andere manier te gaan werken. Ik wou opnieuw meer baas zijn over mijn tijd en niet de hele tijd afhankelijk zijn van productiehuizen en opnameschema’s. Ik wou ook niet meer de hele tijd het godganse Vlaamse land moeten afreizen naar theaterzalen en filmsets ten velde. En ik wou ook niet langer mijn bioritme naar de vaantjes helpen door op de gekste uren te moeten werken. Maar ook: ik wou er meer zijn voor mijn kinderen.  Een digital nomad worden leek me een goed en fijn alternatief.

De benaming ‘digital nomad’ heb ik van de dames van Nomadz.nu . Toen ik Ine Dehandschutter en Catherine Van Holder  enkele jaren geleden op TEDxFlanders hoorde spreken over hoe ze al reizend werkten als digital nomads, was ik meteen voor het idee verkocht. Kunnen werken onafhankelijk van de plek waar je je fysiek bevindt leek me een droom. Het idee stond lijnrecht tegenover de carrière die ik had ook al is het leven van een artiest toch behoorlijk avontuurlijk.

DIGITAL NOMAD ONDER DE KERKTOREN

Om een digital nomad te worden moet je over een bepaalde basisuitrusting beschikken zijnde een laptop, smartphone en internet, that’s it. Eens je die hebt moet je beslissen op welke manier je enkel en alleen met die spullen denkt je inkomen te verdienen terwijl je de wereld afreist.

Voor mij betekende dat uiteraard schrijven en online creatieve projecten opstarten. Ik had een tiental jaar eerder al de bedenking gemaakt om al schrijvend een expat-vrouw te worden toen mijn man en ik overwogen om naar de VS te verhuizen waar hij VFX werk zou kunnen aanbieden aan firma’s als Pixar dat toen nog niet zo groot was. Maar om een of andere reden zat er toch meer Vlaamse klei in ons lijf dan gehoopt en zijn we gewoon onder onze Bornemse kerktoren blijven wonen. Jammer, achteraf bekeken, maar dit terzijde.

En dus leid ik nu een digitaal nomadenleven onder diezelfde kerktoren met reisjes naar andere steden in binnen- en buitenland. Afhankelijk van het weer, de goesting of de noodzaak kies ik een ander plek uit om te werken, soms is mijn werkplek gewoon de wachtzaal van de logo of de dansles van mijn dochter, op andere momenten verhuis ik naar een leuke koffiebar of de bib want ook daar is er internet. Ik ken alle wifi plekken van het dorp en van de steden waar ik vaak ben

"All I need is a coffeebar to get the inspiration going!"

EEN NOMADE MET EEN ZITTEND GAT

Avontuurlijker dan dat wordt het momenteel (nog) niet. Maar hetgeen me eigenlijk nog het meest ‘tegensteekt’ is dat het zwervende bestaan van de digitale nomade niet verder gaat dan het verzetten van je laptop van plek A naar plek B. Door de talloze uren dat ik schrijf ben ik een nomade met een zittend gat geworden. Mijn leven als actrice was veel actiever en het spelen van rollen veel beter voor mijn metabolisme.

Ik hoor het ze allemaal graag vertellen, al die mannen en vrouwen die de wereld afreizen al bloggend en ondernemend en daarbij luid roepen dat je dat ook moet doen. Het doet je dromen van een vrij en onafhankelijk leven. De realiteit is echter dat ze er niet bij vertellen dat ze geen kinderen hebben, ze zelf amper dertig zijn en ze bepaalde verantwoordelijkheden moeten doorschuiven naar een ander omdat ze zelf in het buitenland zitten.  (Ze hebben immers 4 Hours Workweek van Tim Ferris goed gelezen). Uiteraard hoef JIJ je niet aangesproken te voelen, het zijn altijd de anderen die dit doen of niet?

WAT HEBBEN WE GELEERD

Wat heb ik ondertussen dus geleerd van het vooral digitaal te werken:

• I love it but my body doesn’t!
• Alles met mate, werkelijk alles

Waar hoop ik stilletjes op?

• Dat Facebook opgedoekt wordt
• Dat ik echt kan gaan reizen met gezin en al terwijl ik schrijf en werk
• Dat ik eindelijk eens genoeg discipline kweek en dagelijks mijn oefeningen doe

Maar tot het zover is, vind je mij (soms) onder de kerktoren. Op een terrasje met een cappuccino als de zon schijnt. En maar tikken op die laptop. Ah ja!