Contact

Wat als je GEEN applaus krijgt..

Jul 01, 2019

Eerlijk is eerlijk.
Heel soms gebeurt het dat je GEEN applaus krijgt. 
​Al meegemaakt? Nee? Jammer, want je kan er een en ander uit leren. 

Mij is het al wel overkomen.

En dat terwijl ik het beste van mezelf had gegeven. 
​De avond ervoor zelfs met net hetzelfde theaterstuk een staande ovatie had gekregen. 

Je kan je geen groter contrast voorstellen.

Wat er met jou gebeurt wanneer je geen applaus krijgt na je performance is geen pretje. Verre van. De stilte die volgt op jouw laatste woorden is een zware stilte, verpletterend zelfs. Ze duurt lang. Heel lang zelfs. Je staat daar en stilaan bekruipt je het gevoel dat er iets niet klopt.
Misschien ben je wel iets vergeten zeggen. 
Misschien hield wàt je zei totaal geen steek. 
Misschien is iedereen in slaap gevallen.
Of misschien was je zo gênant slecht dat het gênant wordt voor het publiek om te applaudisseren.

Je besluit om zelf iets van actie te nemen. 
Je stamelt wat woorden na en je pruttelt zoiets als: Dat was het.
En dan begint er iemand te applaudisseren.
Waarschijnlijk iemand van de organisatie.
Aarzelend wordt zijn applaus overgenomen door nog iemand en nog iemand en nog iemand.
Uiteindelijk slaat zowat iedereen zijn handen op elkaar maar het klinkt niet zoals je gehoopt had dat het zou klinken.
Het is een afgang van jewelste maar je kan nu tenminste van het podium af gaan. In de coulissen denk je: Ik stop ermee. Het is gedaan.

Of niet.

Wanneer je dat laatste denkt dan heb je waarschijnlijk wat Carol Dweck noemt een “groeimindset”.  Hoewel Carol in haar meest recentste onderzoek heeft beseft dat haar theorie ondertussen onderuitgehaald kan worden, is het talent om te leren uit je fouten nog altijd van toepassing.

Het gekke is dat GEEN applaus krijgen nu net het compliment kan zijn waarop je had gehoopt. En hier staan weinig mensen bij stil.
Soms hebben mensen wat meer tijd nodig om wat je zonet hebt gezegd, te laten bezinken.
Misschien ben je wel heel aangrijpend geweest in je verhaal en moeten ze even incasseren.

Geef ze een momentje, word er niet klein door maar heb respect voor wat je publiek op dat moment doorstaat. En wacht 1, 2, 3, 4, 5 seconden.
Wees stil en luister vol vertrouwen.
Hoor hoe de catharsis valt.
En het publiek, wiens adem eventjes was gestokt, plots massaal een teug neemt. 
En dan losbarst.

Het komt hoor, dat applaus, al duurt het net dat tikkeltje langer dan je had verwacht.
En komt het niet? Dan volgende keer anders. Je gaat er niet van dood.